The Last of the Zoumberians

Τι μπορει να σε τρεψει σε ατακτη φυγη στις 7 η ωρα το πρωι απο ενα τρισχαριτωμενο σπιτακι μεσα στα δεντρακια οπου βρισκεσαι με καλη παρεα?Τι μπορει να σε κανει να ξυνεσαι σε σαγρε τοιχους σαν μαιναδα σε παροξυσμο?Τι μπορει να κανει το ροχαλητο σε ρυθμους διχρονης μηχανης παρακειμενου συνκοιμωμενου να περναει απαρατηρητο?(αν και φοβαμαι οτι ειμασταν και λιγο υπερβολικοι..)

Η απαντηση ειναι απλη...

Μια ορδη απο ΑΥΤΑ!!!

Μικροι ιπταμενοι βρυκολακες,με στρατηγικες Ουνων (επιδρομη), ενιοτε και με αεροπλανικες επιδειξεις λες και εισαι στην Ταναγρα στην Αεροπορικη Εβδομαδα. Ελπιδα δεν υπαρχει γιατι τιποτα δεν τα απωθει (καποιοι το παλεψαν ακομη και με κλωτσιες παντως) και οσα και να σκοτωσεις,τα αναριθμητα αδερφια τους θα παρουν -κυριολεκτικα- το αιμα των νεκρων πισω.

Εν τουτοις περασα υπεροχα, γιατι η παρεα ηταν καλη, το gin δυνατο, η θαλασσα υπεροχη, ο ουρανος καθαρος,τα σοκολατακια τιμηθηκαν δεοντως και κυριως η καλη μου ειναι ευτυχισμενη!!!Παλικαρια,ευχαριστουμε για ολα!